Najczęściej prostokątna o wymiarach 90×50 mm (zgodnie z ISO 7810 ID-1), wizytówka wciąż pozostaje atrybutem osoby reprezentującej firmę w kontaktach na żywo z innymi przedstawicielami w środowisku biznesowym.
Trochę historii…
Pochodzi z Chin, ojczyzny papieru (a jakże!). To właśnie tam, w XV wielu, chińscy urzędnicy byli zobowiązani, by mieć zawsze przy sobie wizytówkę z papieru czerpanego. Zawierała ona imię i nazwisko właściciela i nazwę stanowiska. Wizytówki zdobyły popularność w czasach Ludwika XIV we Francji, jednakże to w Niemczech znaleziony pierwszą, drukowaną wizytówkę z końca XVIII wieku.
ABC etykiety wizytówkowej..
- Wizytówkę podaje się prawą ręką tak, by osoba, która ją otrzymuje widziała wydrukowane na niej napisy (w Chinach, Japonii, Singapurze i Hong Kongu – w obu dłoniach).
- W złym guście jest przesuwanie jej po stole w stronę rozmówcy.
- Osoba otrzymująca wizytówkę odbiera ją także prawą ręką i od razu zapoznaje się z jej treścią. Potem można ją schować do wizytownika, kieszeni marynarki, notesu… byle nie do tylnej kieszeni spodni. Dla wielu może to być oznaką braku szacunku…
- Wizytówkami wymieniamy się na początku pierwszego spotkania – to ułatwi nam porozumienie i zapamiętanie nazwiska i stanowiska.
- Wręczamy je wszystkich osobom obecnym na spotkaniu.
- Na wydarzeniach publicznych typu targi, salony, konferencje, bankiety, wizytówki wręczamy tylko tym osobom, z którymi chcemy współpracować w przyszłości.
KTO PIERWSZY WRĘCZA WIZYTÓWKĘ?
Gospodarz spotkania. Osoba wyższa rangą. Osoba starsza. Wszystko zależy od kontekstu. Najczęściej stosowanym kryterium w korporacjach jest ranga, a potem wiek.
Pamiętajmy też, że zawsze należy dać wizytówkę komuś, kto dał nam swoją.
A co do jej wyglądu, rozmiarów, kreacji?
To wszystko zależy w jakiej branży pracujecie. Są branże wymagające bardzo standardowych i tradycyjnych wizytówek, przy czym bardzo liczy się wysoka jakość papieru… a są branże z półki kreatywnych, gdzie liczy się pomysł i forma.